Dit is de eerste poging om een blog te schrijven op mijn nieuwe website. Het lijkt me leuk om hier af en toe foto’s van mezelf vanuit een ander perspectief te bespreken. Reacties zijn welkom!
Gisteravond een leerzame en inspirerende fotobespreking bijgewoond namens mijn fotoclub (Diafragma Leidschendam). Het thema was architectuur en er waren maar liefst 3 van mijn foto’s geselecteerd voor de bespreking door Diana Bokje.
De eerste van mijn foto’s die door Diana werd besproken was het stadsgezicht bij de Haagse Hogeschool. Hierbij maak ik gebruik van reflectie in het water om het beeld een symmetrie en spanning te geven. Het was fijn om te horen dat de aandachtspunten in het beeld (rode elementen, warme kleur van het beeld) werden opgepakt. Puntje van kritiek was de golving in het water, waardoor de reflectie werd verstoord. Zelf had ik deze bewust gebruikt om de vervorming mee te laten spelen in het spiegelbeeld, om de foto interessanter te maken. Oordeel zelf!
De tweede van mijn foto’s die werd besproken was het Mondriaan gebouw, ook in Den Haag. De foto was met andere foto’s geselecteerd in een groep beelden met gebruik van perspectief. Door bijzondere perspectieven te kiezen kun je een simpel gebouw spannend maken. Ik heb meerdere discussies over deze foto gehad over de camera in het midden van het beeld. Voegt deze iets toe of is het een storend element. Zelf heb ik deze bewust in het beeld gelaten om de structuur te doorbreken en de foto wat spannender te maken. Dit punt werd ook door Diana besproken, waarbij zij aangaf het element te kunnen waarderen.
De laatste van mijn foto’s was de doorgang bij het stadsdeelkantoor Laak, en ook deze foto was in Den Haag genomen (ik moet vaker de stad uit!).
In deze foto ben ik los gegaan met mijn drang naar perfectionisme in foto’s. Vaak probeer ik het los te laten om mijn foto’s interessant te houden, maar bij deze foto heb ik juist geprobeerd elk element op de juist plek te krijgen. Bij het maken van deze foto stond ik zeker 10 minuten stil om alles goed in beeld te krijgen. Ik had destijds nog geen statief, dus alles uit de losse hand. Nadat ik eindelijk de foto had gemaakt die ik wilde bleek dat er ca. 10 mensen achter mij stonden te wachten tot ze eindelijk door konden lopen. Netjes aan het wachten tot de ‘fotograaf’ klaar was!
Tijdens de bespreking werd besproken hoe de dakcontructie de foto spannend maakt, het verbinden van de gebouwen, die anders een gewone straat zouden vormen. De lijnen en vlakken die je meenemen in het beeld, evenals de witte steentjes in de straat.
Het was een inspirerende bespreking, het heeft me weer gemotiveerd meer met architectuur te gaan doen. Er kwamen tijdens de bespreking geweldige foto’s voorbij. Spelen met licht, reflectie en lijnen. Vreemde hoeken waardoor beelden haast surreëel worden. Ik hoop snel op pad te gaan, en misschien moet ik ook maar eens buiten Den Haag gaan kijken!